Wat als dit het is?

spoiler: dan is het fantastisch

Lisette (Wiebes - vriendin, mentor en zoveel meer) vroeg me van de week wat mijn droom is. En tot mijn eigen verbazing… wist ik het niet. Het bleef stil.

Blanco.

Niet omdat ik geen verlangens heb — natuurlijk wel. Maar een droom, eentje die op je staat te wachten en waar je op afloopt? Die voelde ik niet.

Ik vond dat eerlijk gezegd een beetje ongemakkelijk. Tot Lisette zei: “Misschien leef je ‘m al.”

Het werd 14 uur en ik haalde Kees en Meis uit school. Kees ging zijn eigen gang, Meis verveelde zich een beetje om me heen. Het leek zo’n middag te worden van trekken en duwen. Ken je dat? Zo’n onrustige leegte waarin iedereen net even tegen elkaar aanschurkt.

“Ik ga de tuin in,” zei ik.
Dat zeg ik wel vaker :)

En Meis zei:
“Ik wil ook de tuin in.”
Ze straalde. Ze ging.

Ik zag haar tussen de potten rommelen, water geven, van alles aanwijzen.
“Mam, gaan we deze ook planten?”
“Deze is mooi hè!”
“Deze aardbei is nu van mij.”

Ze vulde elke keer mijn hart.
Met haar haar van touw in een staart. Die joggingbroek met vlekken. Een veel te groot T-shirt uit Thailand. En op haar blundstones liep ze heerlijk rond te sloffen door de tuin.

Kees en zijn nicht vonden de firestick, en besloten een vuurtje te stoken. Ja, waarom niet op dinsdag. Kees reed nog even op de step naar het supermarktje in het dorp. Je raadt het al: hij haalde spekjes.

En ik deed een stap naar achter.

Ik keek.
Ik zag Meis bij haar tuintje.
Kees en Suze bij het vuur.
Iedereen om me heen, in het kleinste moment.

En ik dacht alleen maar: dit is mijn droom.
Ik leef hem al.

Niet groots. Niet luid.
Maar precies hier.
Met aarde onder m’n nagels en zon op m’n gezicht. Met rommel, kinderen, touwhaar. Dankbaarheid die nergens heen hoeft.

En nee, het is niet altijd zo.
Ik ben ook weleens kortaf.
Ik heb hoofdpijn — best veel, de laatste tijd. Ik heb dagen waarop ik het even allemaal niet weet. Waarop het huis vol voelt. Waarop alles teveel is.
Maar dat doet niks af aan dit moment. Aan wat ik gisteren zag. En voelde.

Misschien hoef je je droom niet te jagen. Misschien hoef je ‘m alleen maar af en toe te herkennen. Op het moment dat je erin staat.